Het Zuider Eiland van New Zealand
We laten het Noordereiland achterons om met de Interislander naar het Zuidereiland te gaan. We staan op het treindek tussen de grote wagons met allerlei vracht. Op het hoogste dek vinden wij een plekkie om zo te kunnen speuren naar allerlei wild en om te genieten van het uitzicht. Het wild hebben we niet gevonden maar het uitzicht in de Marlborough Sounds was geweldig.
Vanuit Picton gaan we naar Kaikoura waar we een paar dagen blijven om te genieten van het mooie weer, de kust en om het plan te maken voor onze rondreis op het ZE.
We vinden een prima motel met uitzicht (het heette niet voor niets het Panorama Motel) op Mount Fyffe. We kunnen ons hart ophalen aan vis (zowel in het water als bij het eten) want er leeft genoeg in de baai.
De rotsen lopen namelijk rechtdoor naar een groot canyon onderwater waar veel marine leven is (dolfijnen, walvissen etc) en vogels (oa albatrossen).
We nemen een tourtje richting de walvissen (de dolfijnen kom je onderweg ook tegen) en botsen bijna op 3 verschillende sperm-whales. Eerst vonden we er eentje die ook lekker lang aan het oppervlak bleef. Nadat hij weg was gingen we naar de volgende.
Hier hadden we geluk omdat er een andere walvis op hetzelfde moment opdook uit de diepte. het gebeurt zelden dat 2 sperm-whales zo dicht bij elkaar te zien zijn. Het duurde ook maar even maar was echt een prachtig gezicht. Op de terugweg (lekker hard op een lekker zeetje) kwamen we nog albatrossen, dolfijnen en andere dieren tegen. In het dorp zijn we naar "de slegte" geweest om onze "uigelezen" boeken in te ruilen voor nieuwe, we kunnen dus weer onze rustige uurtjes vullen met lezen.
Op de route naar Picton (terug richting boot) stoppen we bij de seal-kolonie, waar een prachtige show wordt opgevoerd. Echt ontelbaar aantal van die bewegende, slapende, vechtende en spelende seals.
Na Picton nemen we de Queen Charlotte drive door de MarlBorough Sounds. Een prachtige, groene en zeer bochtige route. Door het schitterende weer hebben we optimaal genoten van de uitzichten onderweg.
Uiteindelijk komen we in Nelson aan waar we 's avonds bij Tony en Ruth op bezoek gaan (was gezellig en zondag worden we rondgeleid).
We vervolgen onze route door een bezoek te brengen aan het Tasman national park. We slapen in Kaiteriteri waar we 's middags met onze nieuwe boeken op het strand neerploffen tussen de sandflies. Deze beesten prikken maar je krijgt niet direct een bult, dat komt pas drie dagen later met enorm veel jeuk...
Bij het Tasmanpark gaan we Kayaken met 4 anderen (waaronder 2 begeleiders). We worden afgezet met de snelle watertaxi bij bark bay. We gaan langzaam de kust afzakken en komen onderweg weer seals tegen. Eerst zie je ze bijna niet maar als je dichterbij komt (op ongeveer 10 meter) zie je er steeds meer. Ook sprong er nog een in het water.
We eindigen het kayaken bij Anchorage waar we wandelen naar Cleopatra's pool. Uiteindelijk zijn we net op tijd terug om met de watertaxi weer in Kaiterireri te worden afgezet.
Terug in Nelson genieten we van ons verblijf bij Tony en Ruth die ons alles rond Nelson laten zien. Via Harries Hill (geweldig varken!!!), het geografische middelpunt van NZ, downtown Nelson (de kathedraal, de molen) en het strand (onderweg nog vers ijs met vers fruit) komen we bij het huis van TOny en Ruth.
Hier staat het zwembad al klaar waar we meteen een duik innemen. We genieten met z'n allen van de echte Kiwi bbq en gaan dan zitten om de rest van ons reisplan door te nemen.
We gaan via de Nelson Lakes de westkust ontdekken. Via een schitterende route door het binnenland en langs de Buller River komen we in Punakaiki waar we de pancake rocks bezoeken. Deze rocks zijn net een stapel pannekoeken waar de golven zich doorheen worstelen.
Via Greymouth en de westelijke kust komen we aan in het Glacier gebied. We verblijven bij het Fox Glacier niet ver van lake Matheson, waar we 's avonds hebben gegeten. We bezoeken de Fox Glacier zelfstandig met een mooie wandeling. Het is indrukwekkend om te zien, zeker op het moment dat er een brok ijs (van een paar kubieke meter) van de Gletsjer afbrak. 
We doen een georganiseerde wandeling op de Franz Josef Glacier. We krijgen alle spullen speciaal aangemeten inclusief een wollen pet en handschoenen. Deze zijn niet echt nodig want het is echt schitterend weer. Na de busrit en een wandeling van 3 kwartier komen we bij het begin van de Gletsjer. Hier doen we onze crampons aan om het ijs te kunnen bestijgen. De groep wordt in 2 delen gesplitst waarna we instructies krijgen over het gebruik van de crampons. Onze gids hakt ons een weg door het ijs waarbij we hem goed volgen. gelukkig hebben we veel grip en hebben we een prima wandeling op de gletsjer. Via stijle stijgingen, dalingen, klimmen door allerlei spleten en een schitterende onderdoorgang beleven we echt de gletsjer.
We drinken zelfs uit een van de vele stroompjes water. Schoner water is er niet te vinden. Na deze inspanning is het tijd voor ontspanning en dus gaan we naar de Glacier HotSpings. Het water varieert van 36 tot 40 graden en is echt lekker ontspannend.
We trekken weer verder naar het zuiden, maar niet voordat we een foto maken bij lake Matheson. Dit zwarte meer is bekend om de gespiegelde foto's van Mount Cook en Mount Tasman. Het is schitterend weer om zo'n foto te maken....
Via een geweldige route door het meren land en door de Southern Alps komen wij bij lake Wanaka aan. We bezoeken puzzling world met zijn vele puzzles en komen aan het eind van de middag in het dorp aan. Er wordt zoals gebruikelijk op vrijdag weer druk geborreld.
Via de route door Centraal Otago bezoeken Cromwell. Door het aanleggen van stuwmeren voor de opwekking van stroom is het oude dorp ondergelopen. Delen hiervan zijn afgebroken en weer opnieuw opgebouwd. In het dorp (kern van het fruitgebied) was men bezig om geld op te halen middels het welbekende kersenpitspugen. We stoppen nog even bij de A.J. Hacket Bungee jump brug. Hier zijn de eerste bungee sprongen gemaakt.
We kijken het even aan en rijden snel door naar Arrowtown (leuk oud goudzoekers stadje met een lekker snoepwinkel...) Uiteindelijk slapen we in Queenstown waar we de Gondela opgaan om een overzicht over de stad te krijgen. Daarna wandelen we lekker door de stad. 's Avonds kregen we bezoek van de Internet Sint want we kregn een e-gedicht, helemaal toegespitst op onze reis. Erg leuk om alle dingen op deze opnieuw te beleven.
Nu gaan we opweg naar Fjordland. De eerste reden waarom we naar NZ wilden. We willen de Milfort en Doubtfull Sounds bezoeken dus plannen een aantal nachten in Te Anau. 's Avonds gaan we meteen het meer op om een bezoek te brengen aan de glowworm caves. Deze wormen geven echt licht alsof het een led-lampje is. zeker als het helemaal donker is in de grot echt heel leuk om te zien. Je moet wel je mond dichthouden want soms vallen er ook lijken naar beneden...
We worden wakker met schitterend weer en gaan dan ook met goede zin de Milford road op op weg naar -niet echt verrassend- de Milford sound. De route was prima te doen met onze Mondeo. De heenreis maken we aantekeningen waar we allemaal moeten stoppen op de terugweg. Na een lekker bakkie in de haven gaan we aan boord van de Sinbad. Niet te beschrijven zo mooi is de Milford sound. Wisselende uitzichten met schitterende vergezichten, watervallen etc.
Vanwege de stijlheid van de rotsen kan de boot heel dichtbij de randkomen en zelfs onder een waterval varen, en stoer als we zijn bleven we netjes op de boegstaan (doorweekt waren we..). Na een kort bezoek aan de Tasman zee keren we om voor de terugweg. We worden vergezeld door bottlenose dolfijnen, we kunnen er geen genoeg van krijgen. De terugweg stoppen we bijna op elke hoek en iedere keer is het mooier dan mooi.
We vermelden even kort de Homer tunnel (lekker donker), de Kea's die de rubbers van je auto eten, de lupines in het veld, de sneeuw op de topen en alle watervallen maken het een groot plaatjesboek.
's nachts wordt het slecht weer en vragen we ons af hoe het moet met de kayak tocht in de Doubtful Sound. Via een boottocht over Lake Manapauri, een busrit over de Wilmot pas komen we bij de aanlegstijger voor de kayaks (Deep Cove). Het blijft regenen tot we in de kayak stappen.
Ineens begint de zon te schijnen... De watervallen zijn op zijn mooist. We hadden het niet beter kunnen treffen. We kayakken 13 km door de West Arm van de Doubtful sound. Onderweg krijgen we lekker soep en lunchen we op de boot die meevaart met de groep. Er zijn geen strandjes alleen maar stijloplopende kliffen (dus ook geen plasplaatsen). Alles is groen, groen en nog eens groen.
Mooier dan vanuit de kayak kan je rust in de Sounds niet ervaren. Ook het varen door een waterval is een belevenis, lekker afkoelen onder een kletterend geluid van vallend water.
Petra springt aan het eind van het kayakken nog even in het water van 13 graden en komt er als een ijspegel uit. We maken dezelfde terugtocht waar we na genieten op het achterdek in de zon. Wie had dat kunnen bedenken.
We verlaten Fjordlands via de Southern Scenic Route. Dit is een route deels door de Fjordlands, Southland en de Catlins. Dit is het agrarische hart van NZ. Geen mens te zien maar wel schapen, schapen en nog eens schapen. Na Invercargill wordt het pas echt interessant in de Catlins. We komen weer een seal tegen die deze keer echt zijn eigen gebied afbakende (te Waipapa bay). Hij kwam al snuitend naar Andre gelopen toen die een stap te dichtbij zette. Dat was even schrikken om zo'n beest van ongeveer 400 kilo op je af te zien komen. (Achteraf wel lachen en stoer natuurlijk).
ook op de picknick plek zitten we niet veilig. We dekken rustig de tafel als Andre op het strand een kolos spot. Deze klimt helaas het duin op (3 meter recht omhoog) om een broodje mee te eten. Hij komt echt onze kant op en we vluchten dan ook snel de auto in. We hebben ook deze aanval overleefd. We rijden nog wat hoger om vanaf de bergtop de kliffen te bekijken. Hier eten we rustig (op een paar zeemeeuwen na) ons broodje op. Onderweg stoppen we nog bij het fossielen bos, hier liggen netjes allerlei versteende bomen op de zeebodem, die bij laagwater goed zichtbaar zijn.
Ook wandelen we nog even naar de Purakauni falls (deze zijn 20 meter breed) en bezoeken lake Wilkie. Bij Nugget point spotten we nog 3 yellow eyed pinquins. Kortom een fantastische route met mooie uitzichten, wilde dieren en schitterende ruige kusten met hoge kliffen.
Uiteindelijk slapen we Dunedin (hoofdstad van de zuidelijke provincie Otago). In Dunedin maken we wandeling langs allerlei Victoriaans gebouwen en bezoeken het stijlste straatje ter wereld (Baldwin Street). Als je 2.86 met loopt ga je 1 meter omhoog... We bezoeken de Moeraki boulders (grote knikkers op het strand) en spotten opnieuw yellow eyed pinquins op het strand van Oamaru, waar we ook slapen. Na een leuke avond bij Fat Sally rollen we voldaan in ons bed.
Ook hier gaan we 's ochtends nog even de oude stad bezoeken en daarna gaan we op weg naar Twizel. Onderweg nemen we de Vanished World Fossil Trail die ons langs allerlei fosielen en diverse steen formaties brengt. Hoogtepunt waren de elefant rocks. Vlak voordat we aankomen bij twizel bezoeken we de Clay Cliffs. Ook weer erg mooi en deed ons een beetje denken aan Bryce Canyon (USA).
Nu genieten we bij Lake Tekapo van de rust en het uitzicht op Mount Cook vanuit Oostelijke richting. Komende week gaan we relaxen (waarschijnlijk aan de oostkust) en gaan we naar ChristChurch om de terugvlucht te maken.
lieve groetjes van de Appies
ps: Misschien komt er vanuit HK nog een update als we ons vervelen...
's Avonds naar de zonsondergang bij Uluru gegaan. Echt prachtig om te zien hoe de steen van kleur veranderd als de zon langzaam ondergaat. Echt indrukwekkend om hem van dichtbij te bekijken. Dit kan je niet met een foto vergelijken.
Na een wandeling (Mala walk en een deel van de Uluru basewalk) zijn we naar de Olga's gereden (aboriginal naam: Kata Tjuta). Onderweg zijn we nog wilde kamelen tegengekomen. De Olga's zijn 36 losse ronde stenen. Anders maar ook zeer indrukwekkend. Via de Walpa Gorge wandeling en een bezoek aan de Valey of de Winds (eindelijk verlost van de vliegen) hebben we ze van dichtbij bekeken. De hele dag was het lekker warm maar gelukkig hadden we voldoende water bij ons...
De Mereenie loop was een belevenis. Wel veel getril (onverharde weg met kuiluh) en stoppen was verboden omdat je op aboriginal grond rijd. Echt een belevenis om zolang in de wildernis te rijden. Ook moesten we af en toe de ruiten wissen om het stof van tegenliggers of inhalers te verwijderen. Na de loop komen we bij Gosses Bluff waar we eindelijk kunnen stoppen voor een picknick.
Uiteindelijk komen we via “tele-tubbie” heuvels aan bij Glen Helen Gorge. Hier worden we verrast door het zwemwater dat in de Gorge staat. We bevinden ons nu in het McDonnell National Park. 's Avonds naar live music geluisterd (Cris Aniston) en lekker gegeten. 's Ochtends in de Gorge gezwommen bij 12 graden (celsius). Heeeeeeeeel Koud was het maar wel meteen wakker.
Hoogtepunt was de nocturnal (avond) wandeling. Dan zie je pas echt veel dieren waaronder possums (brushtail en ringtail(zeldzaam)) en heel veel Koala's die ook nog eens knorren als varkens. Als laatste moeten we nog even ons bezoek aan de Remarkable Rocks en de Kelly Caves vermelden. Hier geen dieren maar wel erg mooi.
Om echt kennis te maken met de Aboriginal cultuur zijn we naar Ubirr geweest. Hier zijn rotstekeningen te vinden die gebruikt werden om van generatie op generatie kennis van het gebied en de geschiedenis over te dragen. Via een lekkere wandeling naar het uitzichtspunt. Hier hadden we een mooi overzicht over de wetlands en de gebergten die in het park zijn opgenomen. 's Middags naar nog een site met tekeningen geweest (Nourlangie Rock). Onderweg op diverse punten gestopt. Onder andere bij de East Alligator River om via de boatramp de krokodillen te spotten. Er zaten er vier (die wij gezien hebben). We bleven op veilige afstand van het water want je weet het maar nooit. 
